Als dierenarts in de aanvullende geneeskunde ligt de focus op het ‘beter maken’ van dieren. Dat houdt in de praktijk soms in dat we bezig zijn met “het dweilen met de kraan open”.
Wat we ons ook eens zouden moeten afvragen is hoeveel klachten en symptomen we behandelen die eigenlijk door gebrekkig management worden veroorzaakt en beslist geen pech of toeval zijn.
In dit artikel kan je lezen wat een dier (maar ook een mens) eigenlijk nodig heeft voor algemeen welzijn en welbevinden. We beperken ons door te kijken naar de basisbehoeften.
Het plaatje hieronder betreft basisbehoeftes van een mens. Stel je voor dat een of meerdere van deze behoeftes zeer te kort zouden schieten;
- Hoe zou je leven dan zijn?
- Hoe gezond zou je kunnen zijn?
- Hoe goed zou je kunnen functioneren in het alledaagse leven?
In de meeste gevallen krijgen mensen bij te kort schieten in basisbehoeftes al gauw een verminderd functioneren en presteren, lichamelijke klachten en tekortkomingen.
Voor een paard geldt hetzelfde, alleen de basisbehoeftes zijn verschillend. Een paard is namelijk een vluchtdier. Een paar basis behoeftes die bovenaan staan en zeer van belang zijn voor het algemeen welbevinden zijn;
- Voldoende lichaamsbeweging (stappen, ‘scharrelen’) in een ruime omgeving (geen uren op stal of in kleine paddock);
- Minimaal 75 % van de dag eten;
- Sociaal contact, binding met andere paarden in een groep en binding en lichamelijk contact met een ‘maatje’. (schoft krabbelen aan elkaar maakt endorfines vrij).
Vooral het belang van zeer veel uren eten mag niet onderschat worden; een paard hoort 55.000/60.0000 kauwbewegingen (kauwen heeft aan anti stress effect) per dag te maken en 80% van het maagdarm kanaal zou continu gevuld moeten zijn. Hiervoor is het al gauw nodig dat een paard 75 % van de dag kan eten!
In verband met mijn werk als behandelaar vind ik het van groot belang dat we ook samen na denken over deze behoeftes en ons afvragen hoe gezond een paard kan zijn als een paard in veel van deze behoeftes totaal niet wordt bevredigd. Maar belangrijker, mogen wij verwachtingen van het paard hebben, voor ons als gebruikspaard, als wij niet voorzien in voldoende van deze behoeftes?
Is het eerlijk naar het paard toe om herhaaldelijk bepaalde symptomen aan te pakken door middel van behandeling terwijl de oplossing vaak ligt in de juiste aanpassing van het management van het paard? Ik ben van mening dat wij het aan het paard verplicht zijn hier in elk geval over na te denken….
Tot slot, voor het symposium “Centered and Beyond” ben ik vorig jaar gevraagd een lezing te geven over het onderwerp ethiek in behandeling. Het goed overwegen wat ethisch is wat betreft onze handelingen rondom een paard vind ik belangrijk. Maar door me te verdiepen wederom in deze materie voor de lezing, heeft nog meer de nadruk gelegd, op het belang van kritisch te kijken wat we doen met paarden.
Uit de lezing kwam voor mij een belangrijke vraag naar boven;
Is het acceptabel dat wij verwachtingen hebben van een paard, zonder er continu voor te waken dat in de basisbehoeftes van het paard, eerst wordt voorzien?
9 reacties. Reactie plaatsen
Duidelijk verhaal. Mijn ervaring is dat veel paardeneigenaren niet open staan voor de basisbehoeften van een paard en het paard teveel “”pamperen” en behandelen als een mens.
Als mensen hun blik eens zouden openen voor de basisbehoeften van een paard ( en ook zeker pensionstalhouders), dan denk ik dat er veel winst behaald kan worden in de gezondheid van het paard.
Goed geschreven en erg mee eens!
Goed verhaal, erg mee eens!
Nee! Dat is niet acceptabel. In eerste instantie moeten we voor het welzijn van het paard kiezen. Veel mensen denken dat ook te doen, maar er is vaak ruimte voor verbetering. Dus dit soort discussies is goed voor de algemene kennis van paardenmensen. Zelf ben ik vanuit het westen naar het noorden verhuisd om mijn paarden een beter bestaan te kunnen geven, ze lopen dag en nacht buiten, hebben 2 schuilstallen en kunnen de hele dag eten, slapen, met elkaar staan te groomen, spelen. Alleen bij héél slecht weer staan ze wel eens een nachtje op stal in grote stallen en vaak ook met zijn 2-en in een hele grote stal. Ik heb mijn paarden zien opknappen van schrikkerig en soms chagrijnig, naar tevreden dieren die niet zo gauw van hun stuk te brengen zijn.
Bij het spreken over “een maatje” zou ik wel een stap verder willen gaan: een vriend of meerdere vrienden. Bij het woord “maatje” doe je de individualiteit van het dier te kort. Niet ieder paard is het maatje, er moet voldoende tijd zijn om die band met een paard van eigen keuze te ontwikkelen. En een vriend is niet zomaar inwisselbaar…
Ben het hier absoluut mee eens . Maar gebeurt helaas nog veel te vaak dat hier niet aan voldaan wordt . Erg jammer en idd wel top prestaties van je paard willen . Welzijn van het paard moet toch voorop staan. Ik denk ook dat heel veel mensen met paarden geen idee hebben wat een paard hebben eigenlijk inhoud .
Goed helder stukje Linda! Gelukkig komt het besef langzaam maar zeker bij de meeste mensen. Ik sta nu op een simpele stal maar mijn paarden hebben 24 uur ruwvoer en staan de hele dag buiten in groepjes. Denk (weet!) dat dat veel belangrijker is dan kniehoog in het stro in een box met gouden ballen erop voor 23 uur per dag.
Hopelijk komt het besef ook voor de manier waarop paarden getraind worden, daar valt nog heel veel winst te halen!
Ik zie vooral dat de mensen die ik ken die niet aan de basis behoefte van hun paard voldoen dat bij zichzelf ook nalaten. Vaak te weinig slaap, wel werken met ziekte en het allerbeste is het aangaan van een emotionele verbinding met je werk waardoor we vaak veel te veel werken en geen nee durven zeggen uit angst voor verlies van datzelfde werk. Er zijn natuurlijk ook mensen die zich heel erg druk maken dat het paard het aan niets ontbreekt en zichzelf voorbij lopen. Maar de bovengenoemde categorie heeft oprecht niet door dat er iets mis is….een blinde vlek, een emotioneel gat. En ze geloven heilig dat wat ze doen goed is en het paard het fijn vindt. Dus voordat we gaan praten over hun paarden moeten we misschien eerst in de gehele maatschappij eens gaan kijken hoe we ons allemaal tot slaaf hebben laten kronen en bij ins paard datzelfe kunstje gewoon herhalen….
Hoi Linda, een heel duidelijk stuk. Ik verhuisde van het hoge noorden waar mijn paard en pony’s 24/7 buiten stonden naar het midden van het land. De visies op pensionstallen verschillen enorm. . En ben blij dat ik daarin uiteindelijk de keuze voor mijn paard heb gemaakt. En dat is zoveel mogelijk buiten samen met vriendjes en constant ruwvoer. Dan komt er nog een stuk zorg en verantwoording voor een paard. Daarin word nogal eens de realiteit verloren. Als een paard ziek is of pijn heeft maak dan een sterke keuze. Er loopt zoveel ellende rond omdat er eindeloos doorgedokterd word. Zolang er niet in de basis behoeftes van het paard word voorzien. Mensen niet realiseren dat ze met een bewegingsdier te maken hebben. Ze zich niet volvreten, maar het juist nodig hebben om zoveel mogelijk ruwvoer tot zich te nemen om goed te functioneren. Als aan dit alles niet word voldaan,kun je helemaal niets verwachten van een paard. En zit je als paardenhouder op een totaal verkeerd spoor. Helaas komen er steeds minder “paardenmensen” en steeds meer mensen met een paard.